KMUTT ติดได้ไง ?

ก็อย่างที่ได้เกริ่นๆ ไว้เมื่อวาน ตอนนี้ผมสอบผ่านทั้งข้อเขียนและสัมพาษณ์ของคณะวิศวกรรมศาสตร์ สาขาคอมพิวเตอร์ มหาวิทยาลัยพระจอมเกล้าธนบุรี แล้วล่ะ : )))     ขอบอกกงกง ว่ากว่าจะผ่านด่านแต่ละด่านเพื่อที่จะได้เข้าเรียนต่อที่นี่ มันดราม่ามากกกกก !! T___T"   ทั้งดีใจจนวิ่งรอบบ้าน  ทั้งร้องห่มร้องไห้เหมือนเด็ก  ทั้งรู้สึกลังเล และอะไรต่างๆที่ทำให้ผมกดดันตัวเองเอามากๆ  แล้วก็ยังไม่แน่ใจว่า วิศวะคอมนั้น มัน "ใช่" สำหรับเรารึเปล่า ??  เรื่องพวกนี้ผมไม่สามารถปรึกษาใครได้ นอกจากตัวเอง เชื่อผมเหอะ ไม่มีใครรู้จักตัวเราเอง เท่าตัวเราเองนั่นล่ะ : )  ,,  แต่ในบางครั้ง ผมอาจไม่รู้ใจตัวเองจริงๆก็ได้น่ะ (- -")  นอกจากเรื่องที่ว่า "ใช่" หรือ "ไม่ใช่" สำหรับวิศวะคอมนั้น ผมก็ยังมีอีกเรื่องที่กังวล นั่นก็คือ "เรื่องกะตัง" เป็นเพราะว่าผมมีพี่น้องร่วมสายเลือดอยู่อีก 2 คน โดยผมเป็นคนกลาง มีพี่สาวตอนนี่เรียนเภสัธ ม.อุบล (ซิ่วจากสัตว์แพทย์ ม.มหิดล) กำลังเป็นเฟรชชี่อยู่ - 3-  ส่วนน้องสาวนั่นกำลังเรียนอยู่ ม.3 ณ โรงเรียนแห่งหนึ่ง -0-  จะเห็นได้ว่ากว่าพี่น้องผมจะเรียนจบ จะต้องใช้เงินอีกจำนวนมาก ทำให้ผมแอบหวั่นใจว่าจะมีเงินพอรึเปล่า ? พ่อแม่ผมก็อายุไม่ใ้ช่น้อยๆแล้วซิ่ ที่ มธจ. ( มหาวิทยาลัยพระจอมเกล้าธนบุรี ) เทอมๆนึง ก็ สองหมื่นกว่าๆ ถือว่าแพงที่สุดในสามพระจอมแล้วว -0-  ผมจึงแอบปรึกษาพ่อแม่ผู้บังเกิดเกล้า ท่านให้บอกผมว่า  " การศึกษาคือการลงทุน ถ้าเราไม่ลงทุน ผลตอบแทนที่ได้ก็จะมีน้อย ถ้าหากคิดเสียดายเงินที่เสียไป ก็จงตั้งใจศึกษาเล่าเรียนเอย "  ผมก็อึ้งไปประมาน 1.4875 วินาที ก็ได้ตระหนักถึงภาระอันยิ่งใหญ่ในการเรียนในมหาลัย - 3- ถึงยังไงก็เหอะ ตระหนักไปก็กดดันตัวเองเปล่าๆ ปล่อยไปตามธรรมชาติดีกว่า :D  แต่ยังไงก็ต้องประหยัดเงินให้มากๆแล้วละซิ่ ห้ามสินเปลือง เทีั่ยวให้น้อยลง ลดลดลดลด  ลดแม่งให้หมด : )  และจะตั้งใจเรียน จบมาต้องมีงานทำให้ได้ แล้วก็รีบๆรวย 5 555  เอาเถอะ ๆ  สรุปแล้ว ผมคงจะไม่ไปสอบที่ไหนอีกแล้วล่ะ ถึงแม้ว่าตอนนี้จะยังรอผลสัมพาษณ์ เคมีวิศวะ ของจุฬาอยู่ก็เหอะ แต่(น่าจะ)แน่นอนแล้ว ว่าจะเรียนที่ มธจ. เนี่ยล่ะ ! เพราะฉนั้น ผมจะเหลือเวลาอิสระอีก 1 เทอมเต็มๆ : )  ถึงได้มาเขียนบล็อคไงเล่าาา : PP

ตอนนี้อยากเล่าอะไรอีกตั้งเยอะตั้งแยะ ทั้งตอนสอบสัมพาษณ์ที่แสนจะ ...  TT"  แต่ไว้ก่อนล่ะกันนะฮ่ะ :D